Archief van jaar: 2020

Amsterdam, eindelijk was het gelukt om een locatie te regelen waarin de jongeren uit de buurt bij elkaar kunnen komen. Twee keer per week van 18 tot 22 uur. De jongeren popelen al voordat het tijd is. Ruim van te voren vinden ze elkaar om er samen naar toe te lopen. Maar dat blijkt niet een goed idee. Jongeren die bij elkaar zijn, lopen het risico op een bon. En ja, ook nu wordt er een op de bon geslingerd. Feitcode 120B. Omschrijving strafbaar feit: op een openbare plaats zich ophouden op een wijze die voor andere gebruikers of omwonenden onnodig overlast of hinder veroorzaakt (APV Amsterdam).

Dit is geen unieke ervaring. Zoals een jongere uit een andere wijk zei: “Ik mag niet in het winkelcentrum zijn, ik mag niet bij de bibliotheek zijn, ik mag niet in het park zijn. Kunt u me vertellen waar ik heen moet als ik hier zo naar buiten ga?”

Wijkagenten staan hier gelukkig anders in en zullen niet zo snel een boete uitdelen. Of zoals een van hen zei: “Ik vind niet dat ik boete kan uitdelen voor rondhangen. Die jongeren wonen hier, natuurlijk mogen ze ook op straat zijn”. Maar we hebben ondertussen ook een meldsysteem dat anders aanspoort. Wijken waar veel overlastmeldingen zijn, kleuren rood en bij elke melding wordt er met meer vertoon gereageerd. Ook als er niets aan de hand blijkt. Meldingen die drie politie-auto’s opleveren zijn geen uitzondering. De jongeren voelen zich opgejaagd en bij voorbaat veroordeeld tot crimineel.

Ouderen in de wijk kiezen verschillend. De een belt de politie over overlast, de ander vraagt vriendelijk of het wat zachter kan. De jongeren lijken een spiegel te zijn: ga je met ons in gesprek dan waarderen we dat. Stuur je chagrijnig de politie op ons af, dan reageren we even chagrijnig. De ene buurtbewoner is bang, de ander groet de jongeren en wordt geholpen met het dragen van de boodschappen.

De angst voor een groep jongeren is begrijpelijk, maar niet onze beste raadgever. Jongeren zoeken ook hun weg naar geluk. Laten we dat beseffen en vanuit daar bouwen aan onderling begrip en ruimte voor ieder. Als dat voor jou alleen een te grote opgave is, zoek medestanders, bouw aan een basis voor onderling gesprek. Alles beter dan het over de heg gooien bij de politie en van hen verwachten dat zij ons in harmonie kunnen laten samenleven.

* https://www.nrc.nl/nieuws/2020/09/01/wijkagenten-zijn-te-overbelast-om-wijkproblemen-aan-te-pakken-a4010421

Photograph ©/cca Susan Jane Golding

Als de coronacrisis ons één ding laat zien, dan is het wel hoeveel ideeën, daadkracht en wil er in buurten is om voor elkaar van betekenis te zijn. Van berenroutes tot extra aandacht voor alleenstaanden, van collectieve bedankacties voor zorgpersoneel tot boodschappen halen voor ouderen. En ligt het nu aan mij of is dat juist nu de professionals in de wijk even wat afwezig zijn?

Het doet mij denken aan een boek dat Annemarie van Dalen in 2010 heeft geschreven. Hierin gaat het over hoe Buurtzorg zich organiseert. Daarin komt aan de orde hoe de Buurtzorg-teams werden ondersteund door een teamcoach. In eerste instantie was er een teamcoach per acht teams. Dit bleek echter niet te werken. De teamcoach ging zich ongevraagd met de teams bemoeien en liep de teams voor de voeten. Buurtzorg paste daarop de rol van de teamcoach aan en er was voortaan nog maar een teamcoach per dertig teams. Prachtig voorbeeld dat meer tijd niet altijd beter is.

De ervaring van Kringwijs in het werken met wijken, laat dit ook zien. Een van de mooiste voorbeelden is ons werk in Molenwijk, Amsterdam-Noord. Voor deze wijk is een collega twee jaar geleden gestart met een dagdeel per week. Te weinig tijd om allerlei dingen voor de wijk op te zetten en uit te voeren, net genoeg tijd om wijkbewoners te steunen in samenkomen en met kennis om hun ideeën en initiatieven verder te brengen. Waar de Molenwijkers eerst vooral richting de gemeente keken, zijn er nu allerlei initiatieven en een grote buurtvereniging. In een wijk die zich vooral kenmerkte door de grote flats en weinig sociale cohesie, is een groeiende groep wijkbewoners nu enorm steunend naar de wijk. Iets wat in deze coronacrisis van grote waarde blijkt voor kwetsbare wijkbewoners.

De coronacrisis is kostbaar en zal ons dwingen om de kracht van wijkbewoners, het sociaal kapitaal, goed aan te spreken. In onze ervaring vraagt dat niet het inzetten van heel veel uren professionals, maar het slim steunen van wijkbewoners. En dat is dan weer het goede nieuws.

Harro Labrujere, bestuurder Kringwijs

Veel van de activiteiten van Kringwijs bestaan uit ontmoetingen tussen mensen. Nu dat voorlopig niet mogelijk is, werken we op andere manieren. Waar dat mogelijk is, gaan afspraken door met behulp van videobellen. Bijeenkomsten zijn uitgesteld. Ondersteuning van buurtbewoners en professionals bij omzien naar elkaar gaat zoveel mogelijk door. Zo informeren we bijvoorbeeld ondernemers in Amsterdam Bos en Lommer en Slotermeer over de regelingen die er voor hen zijn vanwege de coronacrisis.

In een aantal buurten in Slotermeer verspreiden we huis-aan-huis informatie. Onder andere over waar mensen in verschillende talen meer kunnen lezen of horen over corona (-maatregelen), over mogelijkheden voor gezinnen zonder computer of laptop voor thuis lerende kinderen en over verschillende hulplijnen voor Amsterdammers.

Kringwijs blijft in Slotermeer actief in het verbinden van buren door middel van een dagelijks buurtgroepuurtje met behulp van videobellen. Medewerkers in de buurt kunnen direct gebeld worden door buren en ook de crisistelefoon van Iemand Erbij is deze weken gewoon bereikbaar voor inwoners van Slotermeer.

Heeft u vragen over hoe het gaat met de activiteiten van Kringwijs in uw omgeving of buurt? Bel ons via 020 – 261 95 12 of stuur een e-mail naar info@kringwijs.nl.

Lees meer over Kringwijs in deze tijd in de nieuwsbrief van april ’20