Zelfredzaamheid wordt in onze samenleving hoog gewaardeerd. Tegelijkertijd is ons leven een aaneenschakeling van ‘samen’. In terloopse gesprekken en ontmoetingen delen we veel met elkaar, vinden we steun bij elkaar en zijn we een klankbord voor elkaar. Het wordt eigenlijk pas ingewikkeld als het even wat minder gaat en hulp nodig is.
Als er iets aan de hand is, gaat de aandacht vooral naar individuen en soms iets meer mensen, maar zelden wordt de kring zo groot mogelijk gemaakt. Logisch als je mensen ziet als drager van problemen, onlogisch als je mensen ziet als dager van oplossingen. Meer mensen hebben meer ideeën en meer mensen krijgen meer voor elkaar. Als het probleem te groot is, is de kring van meedenkers te klein.